Toen ik 20 was verbleef ik een tijd in Kaapstad. Met mede-studenten deed ik bij een lokale ‘kunstenaar’ een workshop en maakte ik een batik-schilderij op stof.
Het moest nog drogen en ik kon het een paar dagen later ophalen.
Toen ik alleen thuis was bij de ‘kunstenaar’ vertelde hij me dat hij ook traditioneel genezer was.
Hij voelde aan dat ik iets van kanker bij me droeg bij mijn baarmoeder. Daarnaast vroeg hij naar mijn sexleven. Hij kon me trouwens ook genezen.
Dus hij ging op zijn knieën zitten en begon op mijn buik te blazen.
Ik maakte dat ik wegkwam. Wat een smeerlap. Maar dat zaadje over dat ik iets onder de leden zou hebben heeft me jaren achtervolgd. Bij pijntjes en uitstrijkjes dacht ik altijd: ‘hij zal toch niet gelijk hebben’.
Pas na 2 gezonde kinderen heb ik dat van me af weten te schudden.
Ik heb vooral een geweldige tijd gehad in Kaapstad. Dit was een zwarte bladzijde.
En wat heeft dat met opruimen te maken…..
Recent heb ik dozen vol herinneringen opgeruimd. Die batik pakte ik er als eerst uit. Best een leuk schilderijtje. En het bracht ook direct die nare herinnering terug…..
Wat ermee te doen? Ik wilde dat ding eigenlijk verbranden! In ieder geval NIET bewaren!
Niet alle spullen hoeven je blij te maken. En nare ervaringen kan je natuurlijk niet achter je laten door de spullen weg te doen die je eraan herinneren.
Het kan wel helpen…..
Mijn ‘kunstwerk’ is bij het restafval beland. Meer energie vond ik het niet waard. En met een lach op mijn gezicht heb ik direct de zak dichtgeknoopt en in de ondergrondse container gegooid. Opgeruimd staat netjes. Ook in mijn hoofd.
Reactie plaatsen
Reacties